Mama ga ik eerder dood als jij...

22 juni 2019

Gisteren was het dan eindelijk zo ver,  Lucas had begin dit jaar een herinnering cadeau gekregen maar het was toen nog te koud voor Lucas buiten...

Lucas heeft de ziekte van Duchenne, en de fotoshoot was dan ook meer dan welkom...

En toen ik gisteren naar Arnhem reed besefte ik me nog eens extra hoe dankbaar je mag zijn voor elke nieuwe dag in je leven... En ik me maar druk maken of ik wel in Arnhem aan zou komen ( de mensen die mij goed kennen, weten dat ik maar zo over de Afsluitdijk naar Amsterdam kan rijden, ik vertrouw niet zo op die pratende mevr in mijn auto )

Eenmaal thuis bij Lucas, zie ik een heel tevreden en vrolijk jongetje die mij met zijn grote mooie bruine kijkers enthousiast aan kijkt ... 
En dan denkt ik.... ach manneke toch wat staat jou nog allemaal te wachten, maar ook jou papa en mama en je grote zus...

Zo veel zorgen om jou ... 
Zijn grote zus was minder enthousiast dat ik er was ...

Ze houd niet van op de foto gaan... Maar gelukkig weet Erika precies hoe dat voelt, dus ook dat kwam helemaal goed... 
Nadat ik alle auto's en dinosaurussen van Lucas had gezien en bekeken...

Vertrokken we naar een heel leuk park met veel water pret voor Lucas en Britt... Mama en papa genoten en waren zichtbaar trots op Lucas hoe hij het klimmen en klauteren vol hield... Wat een kanjer is het ook ... Zo aan het einde van de shoot zag je aan Lucas zijn motoriek dat het wel klaar voor hem was...

Papa beurde hem af en toe een stukje en we besloten voor de laatste klim nog even lekker in de schaduw een ijsje te eten...

Ik vond het een hele leuke middag en als je dan naar huis gaat en je krijgt een dikke knuffel en een kus van Lucas zou je zo nog even willen blijven om van dit manneke te genieten...

Was het niet dat ik om 17.00 uur bij Zorgboerderij Erve Bussink te Haarlo wilde zijn, om daar Herinneringen te maken...